عمده روشهای فیزیکی حذف چربی و روغن بر اصل شناور سازی استوار است. شناورسازي يك روش تصفيه برای جداسازي ذرات جامد يا مايع از يك فاز مايع به كار مي‌رود. 

جداکننده های ثقلی معمولاً برای زدودن و حذف روغن، گریس و نفت بصورت آزاد و غیرامولسیون بکار می‌روند. از نظر تئوری فرآیند جداسازی در جداکننده‌های ثقلی بوسیله قانون استوکس در غیاب جریان توربولانسی و جریانهای گردشی پیش بینی می‌شود. بنابراین در عمل، بازدهی جدا کننده ثقلی بستگی به طراحی دقیق هیدرولیک جدا‌کننده و زمان ماند پساب دارد. این نوع چربی‌گیرها برای حذف و کاهش روغنهای امولسیون طراحی نشده، بلکه فقط برای روغنهای آزاد مورد استفاده قرار می‌گیرند. که از آن جمله می‌توان صنایع مرتبط با نفت، سیستم‌های روغن کشی زیتون و ...  و چربی‌های موجود در فاضلاب رستوران‌ها و فوت کورت ها را نام برد.

چربی گیرهای استاتیگی یا  API ) American Petroleum Institute)  در واقع یک سیستم جدا کننده روغن از آب است که تحت استانداردهای موسسه نفتی آمریکا طراحی شده است. این سیستم بطور وسیعی در تصفیه خانه‌ها و بسیاری از واحدهای صنعتی مورد استفاده قرار می گیرد. برای طراحی مخازن دایره ای و مستطیلی استانداردهایی وجود دارد، ولی در عمل واحدهای مستطیل شکل سازگاری بیشتری داشته و به میزان وسیعتری بکار می‌روند. در این واحدها علاوه بر حذف روغن و چربی، ذرات جامد قابل ته نشینی که غالباً در فاضلاب‌روها ملاحظه می شوند در کف این واحد ته نشین می شوند. در نتیجه این واحد ها را می‌توان علاوه بر شناور سازی به عنوان ته نشینی نیز استفاده کرد.

چربی گیرهای API که در مقیاس خانگی و رستورانی طراحی و ساخته می‌شود به دلیل حجم کم چربی فاقد سیستم جمع آوری از سطح و کف (انواع مختلف اسکیمر و اسکراپر) می باشند ولیکن چربی گیرهای API صنعتی که عموماً در پالایشگاه ها و پتروشیمی ها نصب می گردند، مجهز به اسکیمر، اسکراپر و سایر سیستم های جمع آوری چربی از سطح و جمع آوری شن و ماسه از کف می باشند.